VEDASIZ GÜNÜM YOK İÇİMDE


başarmak ne kadar güzeldir ki onur duyasın
gülerken ağlarsın sonra birden susarsın
kalırsın yapayalız kimse gelmez anlarsın
bir kuytu geceye son kez bakarsın
benim vedasız günüm yok içimde.


kafam dumanlıdır yüreğimde yaralı
bir pul gibi salıver sen aşkları
dört mevsimdir ki yaşatır baharı
yalnızken susturamazsın acıları
benim vedasız günüm yok içimde.


hayat desem bana çok garip düş
hangi yürek sevdikçe saklanırmış
bu ayrılıklara kim kader demiş
bir tebessüm kalbe yetmezmiş
benim vedasız günüm yok içimde.


seni keybettimse giderim dönemem geri
şen şakrakla günü geçiyor serseri
bir baksa gözlerinde bulur güneşi
haykırdı feryadı ağlar gönül sesi
benim vedasız günüm yok içimde.


bir veda sesi duydum baktığım şehirde
kahırla yazılan şiirler düştü elime
kimi zaman boyun büktüm kaldığım yerde
deli divane oldu gönül ağladım sessizce
benim vedasız günüm yok içimde.


korkularım sardı duvar gibi bedenimi
elveda çığlığı ile uyandım açtım gözleri
bir kapı çaldı ruhumu koparan hasretindi
ürktüm karanlıktan hayalin karşıma geldi
benim vedasız günüm yok içimde.


cesaret edemedim kalbimin katiline
bir noktaya baktım gözyaşım ile
dolup boşalırcasına aktın yüreğime
sen ve son diyordum bakarken geriye
benim vedasız günüm yok içimde.


kavrulsa yüreğim yanan ateşin külünle
ah diye bir ses çıkmazdı inan dilimde
savurdun külü olmayan aşkı ellerinle
sevda rüzgarı eserdi ince kirpiklerime
benim vedasız günüm yok içimde.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx