insan salaklıklarla yaşamı
kendi kendine zehir edenlerin varlığını
önemsememeli aslında değil mi?


içinden ben geçmesine rağmen,
dışına yokumu kaftan yapan
ve gizliden gizliye adımlarımı takip eden
süzme salaklara ne diyeyim ben?

öfkelisiniz;
ama yok işte civarınızda emsalim.
maalesef tekim.

mecburiyetten yine bendesiniz,
bana rağmen bana bende’siniz.

varlığınızı önemsemek isterdim halbuki.
biraz gayret etseniz
kendiniz olsanız

bunca okuyorsunuz
kafanıza hiç mi yer etmedi sözlerim?
kendinizi bir yaşama haps etmeniz
ve o yaşamın kahrını
hem kendinize ve hem de
sair yaşam sahiplerine çektirmeniz
ne büyük gaflet


sizi yok saymam gerekiyor,
ama seviyorum sizi
kahretsin
bunu anlamanıza rağmen
sap gibi savrulmanıza da
açıkçası üzülüyorum.

kaygılarınız hep hikaye ve bomboş...

üç günlük dünya,
üçü de hara gidecek
pisi pisine...

daraldığında genişleyen tek şey vardır.
bunu bilmiyorsunuz ya

havada bulut
her şeyi unut