Yaşar ağabeyim, değerli büyüğüm
hürmetlerimi sunarım en evvelâ
ve ellerinden öperim…

Duydum, gitmişsin İstanbul’undan
bu şehir sevmişti oysa seni
hayrolsun üstâdım, vardır elbet bir bildiğin.

Belki de en iyisini sen yaptın be abi,
Merak etmeyesin, bıraktığın gibi şehir.
Bana sorarsan, değişen pek bir şey yok,
ama bir kaç yıl gelmeyenler,
“pek değişmiş” zor tanıdım diyorlar…

Sesi gür çıkanı haklı sanıyorlar halâ,
Namuslu olanlar ise, sessiz, sedâsız
ömür mühletlerini dolduruyorlar, yalınız.

Arsızı, hırsızı, iti, uğursuzu
cemiyet, cemaat, dernek, siyaset
bir çatı altında pay kapma yarışındalar
görsen kalabalıklarını, mahşer sanırsın.

Âlimler, sanatkârlar küskünler, bir başına onlarda
Soytarılar ise bu durumdan pek memnun.

Yaşar abi, zâlim her yerde zâlimde
Nedendir bilemedim,
İstanbul’da daha bir katmerli eziyetleri.

Diz altına giydiği eteğiyle evinden çıkıp
İstiklâl caddesine varınca, akıbetini dizüstüne sıyıran
baldırı çıplak câhil haspalar var ya,
peşlerine düşen bitirimlerde başka âlem,
mahallelerinde en olmadık durumlarda delikanlı kesilirken
Beyoğlu’na çıkınca unutuverirler ya insan olduklarını hani
İşte aynı onların katmerli rezilliği gibi…

Üzülmeyesin ama, sevdâlarda, âşklarda katmerli
Güzelliği bitmeyen bu nâdir şehrin.
Sevgililer boğazda tazeliyorlar muhabbetlerini,
Vapurla Üsküdar, Kadıköy, Eminönü veya Beşiktaş
Tadına doyulmaz seyirlik hâlen…

Piyerlotinin keyfi pek hoş, çayı pahalı biraz
Ama şâirler sultanının kabrinde dua etmek bedava
Eyüp Sultan’da niyâza durmaya bedel biçilemedi hâla…

Sende haberini almışsındır göçen dostların,
Sırasını savıyor vadesi dolan, hayrolsun akıbetimiz.

Kıymetli Mehmet Yaşar Duru ağabeyim,
Sen bu şehirde tanımak bahtiyârlığına erişip de
Unutamayacağım insanların başında oldun hep.
Şükür bizi buluşturana, şükür hep ona…

Bu arada unutmadan, nice senelere ağabeyim,
Sevdiklerinle beraber, dâim mutlu yaşamanı dilerim.
Bâki selâmlarımla, ellerinden öperim..

Neyzen kardeşin…


7 Şubat 2010 – Pazar / 01.04
Başakşehir - İstanbul