ADINI UMUDA YOLCULUK KOYDUM,
HATTA BİR YOLCUSUDA BEN OLDUM,
AMA KENDİ KENDİME SORDUM,
NEREDEN ÇIKTI BU YOLCULUK.

DERKEN AKLIMA HAYATIM GELİVERDİ,
ZATEN HAYAT BİR YOLCULUK DEĞİLMİYDİ.
BENDE BU HAYATIN YOLCUSU,
AMA BEN OLMADIM SONUNCUSU.

GÜZEL BİR YOLCULUK OLUR DİYE ÇIKTIK YOLA,
YORULDUKÇA BAZEN VERDİK MOLA,
KİMİ MEMNUN,KİMİ MEMNUN DEĞİL AMA,
YAPACAK BİRŞEY YOK,SABAH OLA HAYIR OLA,

YOLCULUKTA ÖMRÜNÜ GEÇİRME BOŞUNA,
HERŞEY GİTMEZ BELKİ DE HOŞUNA,
AMAN HA, SAKIN NEFSİNE ALDANMA,
HERŞEYE RAĞMEN ŞÜKRETMEK LAZIM MEVLAYA.

UNUTMA GEÇEN GÜNLER GERİ GELMİYOR,
BİR ASIR BİLE YAŞAMAK İNSANA YETMİYOR,
İNAN Kİ GARİBİN ÇİLESİ HİÇ BİTMİYOR,
VAKİT TAMAM YOLCULUĞUN SONU GELİYOR.

ACI, TATLI GEÇİYOR GÜNLER,
DOĞAN, NE DİYOR SENİN BU DİLLER,
BAŞKA ÇARESİ YOK BU YOLCULUK BÖYLE BİTER,
GERİDE BIRAKTIĞIN İNSANLIĞIN SANA YETER.