Gün şımarık kostümünü giydirirken bedenine..
Sağ omuzun üzerinde uykuya dalmış mevsimlerin izi..
Yüz çizgilerim seni anlatan bir şiir mırıldanır..
Üryan bir yağmurun dilinden denizin mavisine dökülürken şarkılar....
Gökyüzünün suratında büyüyen bir -ben..-
Rengini gökkuşağından alan “yüzün..”
Yıldızların sakallarından cımbızla ayıklamaya çalıştığım düşlerin dudakları çocuk kokardı..
Gece kör(-bir-) ebenin gözlerinden düşer, biz öpüşmeyi o zaman öğrenirdik..
Boynunun tam kıyısında soluklanırken bir müddet,
Voltajı yüksek kokunun emrindeydi nefes alışlarım...
Ve işte o an; ömrünü uzatırdı seninle şubat..


Gülümseyişin yürürken dudaklarında …
Boğazıma kaçmış dünden sesin..
Yutkunmak, tadını kaçırmaktır bilirim …
Düştüğüm yerden kanatırken beni özlemin…
İki kelimeyi bir (y) araya getirdim..


İsmet BAYGIN. 2009