Aczine bakmadan emanet aldı
Ezildi altında, Âdem’in nesli.
Çok ağır yük ile hayata daldı
Kaldı yol çatında, Âdem’in nesli.


Bir ruhken anneye oldu has evlat
Doğdu ve büyüdü tatlı marmelat
Olgunlaştı erdi buldu kemâlat
Kendi fıtratında, Âdem’in nesli!


On beş yılda ancak kendini bildi
Geçmişi unuttu, defterden sildi
Büyütenlerine karşı dikildi
Güç gördü zatında, Âdem’in nesli.


Yirmisinde biraz kendine geldi
Otuzuna kadar coşkun bir seldi
Otuz beşte ömrün Nısfı’nı deldi
Nefsin gür atında, Âdem’in nesli!


Bir ara evlendi çocuklar oldu
Emanet sandığı ha bire doldu
Yük ağırlaştıkça sarardı soldu
Halik’ın katında, Âdem’in nesli!


Kat, kat mesuliyet sırtına bindi
Sakinleşti artık evine sindi
Arzu istekleri tükendi dindi
Durgun saatında Âdem’in nesli.


Şimdi pişmanlığın tarifsiz anı
Değiştirmek üz-re artık vatanı
Kaybolacak meşhur adı ve sanı
Vaki memat’ında Âdem’in nesli…



Garibî-Salih Yıldız……..29.01.2010







.