Papatyalar , sarı - beyaz yer yüzene serpilmişler.
Kırmızı gelincikler, yeşil üzerinde yaşama eşlik etmişler.
Güneş , olgun bir mutlulukla gülümsüyor akşamın ufkunda.
Bir de, tatlı ılık bir rüzgar süzülüyor yüreğimden.
Gün düşüyor ellerimden.
Ne tutabilrsiniz artık, ne de yetişebilirsiniz.
Gün gidiyor...

Bir nefes daha ciğerlerime.
Yaşamak, uçarcasına,
Dokunarak, pembe badem çiçeklerine...
Uzayıp gidiyor yollar...
Son duraklar, ne de umrumdalar.
Damlalar, dökülse şimdi üzerime.
Bir nefes te yağmur çeksem yüreğime.
Gün giderken, gülümseyerek böylesine.

Bu nasıl toprak, bu nasıl vatan ?
Acılar yok, korkular, yarınlar, kaygılar...
Alabildiğine yeşile dökülmüş tüm renkler.
Bu ne hesapsız, bu ne sorgusuz, bu ne asi?
Alabildiğine yeşile dökülmüş tüm renkler.
Papatyalar, gelincikler, adını bilmediğim nice çiçekler.

Bir az daha bakabilsem şu uçsuz bucaksız aydınlığa.
Koklayabilsem tadını, tarifsiz özgürlüğünü.
Kararmadan gökyüzü.
Gün düşüyor ellerimden.
Ne tutabilrsiniz artık, ne de yetişebilirsiniz.
Gün gidiyor.
Biliyorum, sabah yine günyüzü.