Ben beni sende bırakmıştım,
Bir kış günü zemheri ayazında.
Ardından bakarken,
Kala kalmıştım.
Bir yanı taş duvarla örülü,
Buz kesmiş ayrılık sokağında..

Şu sazın teline vuran tezene,
Bestesiz güftesiz terennüm.
Sevdanın dili buymuş desene,
Ayrılık işte,
Tas tamam yaşarken ölüm..


Artık umudumda kalmadı,
Kalan kuru bir evham.
Ve kâğıda çizilen mısralardı,
İçi boş, dışı boş,
Sadece avutan kelam..

Gidilen yollar gelinmezde mi,?
Badı sabahta özlenen koku.
Meçhule atılan her adım,
Bilinmezde mi?
Yaşanan her ömürde,
Ayrılık hesapta yoktu.
Kaderde yazılan silinmezde mi?.

Bir iç çekiş,
Devasa özlem.
Çek bir yudum en vefakâr çaydan,
Ayrılık işte,
Görünen gizem.
Ve sıyrıl artık yenik düştüğün zamandan..


Jale KESKİN


içimde
Serseri bir kahır
Mor ötesi ağıtlar çalkalanır
mahur makamında.
Ağladığımı da sanma
Döküldükçe anılar
Yürekte değil gözlerimde
Yosun tutar yalnızlıklar....H.Hikmet Esen

Özlemler düştüğü yeri yakar oysa
Vur sende sazın teline
En hüzünlü türkülerinle
Dağıt bu ayrılığı üstümüzden
Birde şu kaçak çayım olmasa hani
Nasıl efkar dağıtırım şu yalnızlığa mahkum eşkalimle...Yaşar Çetinkaya

sevincimi sende bıraktım şiir
ve çocukluğumun kızağına bağladım ilk harfini
hani olur ya
umut ayaklarının altından kayarsa
o’nun elleriyle kapatacağım gözlerini...Mina