-Gel arkadaşım gel, kuralım kantarı,
Çıkaralım üstüne şu insanları.
Dinimizin koyduğu ölçüler açık,
Görünsün, herbirinin tartı tutarı

-Bu adama göre dinler bir hurafe,
Ne ad koyacağız şimdi bu herife?
Günahkar mı?
....................-Olamaz,
..................................-Durumu çok net.
“Kafir” kelimesi uyar bu tarife.

-Şu insan anlamış, inanıyor; lakin,
Hiç uymuyor, emirlerine dininin.
-Bu da mı kafir?
...........................-Olur mu hiç?
...........................................-Ya nedir?
-Ümitsiz değil, esiri tembelliğin.

-Bu da, anlayamadan inanan biri,
Yaşadığını sanır, tavırlar sivri..
-Dindar mı diyelim?
..........................-Denemez.
............................................-“Ham sofu”?
-Tam karşılığı; hakeder bu tabiri.

-Şuna da bakın, bu sima çok tanıdık,
Dine küfrediyor, hep dindar sanmıştık.
-Bunun sıfatı nedir?
................................-Sen söyle.
.................................................-Peki,
Ne müslümandır, ne kafir, tam “münafık”

-İşte anlayarak yaşayan bir insan,
Bu, adıyla sanıyla tam bir müslüman.
Bilgi, ümit, azim, gayret, güler bir yüz,
Cesaretli, korkusu yalnız Allah’tan.

-Bir de istismarcı var, çekmez bu tartı,
Bunlar da beyaz çarşaftaki karartı.
İstismarın binbir türlüsünü bilir,
Her kılığa girer; beslenmek tek şartı.

-Arkadaş gerçeği var, taklitten sakın,
Bilmelisin ki bize ölüm çok yakın,
Dinimizi anlayarak yaşamalı;
Yardımı üstümüzde olur Allah’ın.

Ekrem ŞAMA