10
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1251
Okunma
Hüzünler şehrinde garip yolcuydum
Barınağım yoktu, hanı bilmezdim
Karanlık dünyanın dört bir ucuydum
Gecelerim vardı, günü bilmezdim
Bir kıvılcım görsem yanar erirdim
Çöllerde meçhule doğru yürürdüm
Gözlerim yoktu ki nasıl görürdüm ?
Gittiğim tarafı yönü bilmezdim
Başım dönüyordu dünya durmuştu
Kalbim buz dağında mekan kurmuştu
Milleti konuşmak sohbet yormuştu
Bense tek hecelik konu bilmezdim
Güçsüzdüm, yel vursa eğiliyordum
Küçük bir el değse dağılıyordum
Zaman girdabında boğuluyordum
Yarın zaten yoktu, dünü bilmezdim
Garip, sesi kırık bir sazdım sanki
Kendi mezarımı ben kazdım sanki
Yakılmış, yıkılmış enkazdım sanki
Eskiydim, haraptım yeni bilmezdim
Gün geldi içimde eridi buzlar
Türküler söylendi, çalındı sazlar
Misafirim oldu en büyük hazlar
Çünkü önceleri seni bilmezdim
Aşık OBALI
5.0
100% (7)