16
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2108
Okunma
Değerli dostlarım.12 yaşından beri sürekli gurbeti yaşayan birsi olarak.Çok gurbet acısı çektim.Yurdumda olsamda.Nasrettin hoca misali beşiğin öbür yanı bile gurbet olurmuş meğer ne doğru sözmüş.Uluslar arası gurbeti bitirdim.Ülkemde gene gurbetteyim.Bu şiiiriimi bütün gurbet hasretiyle yanan dostlara,gurbetçiler ithaf ediyorum.Umarım yazabilmişimdir.
Böyle perperişan yaban ellerde,
Melul mahzun koydun sen bizi gurbet.
Garib bülbül gibi hep ahızarda,
Tatlı bir sohbete hasretiz hasret..!
Hasret düştü öze,yanar derinden,
Kavruldu yüreğim,ne gelir elden.
Eğer bir sevenin yok ise candan,
Sıcak bir gülüşe hasretiz hasret..!
Yitik dünlerimiz,harab halimiz,
Darmadağın olduk kayıp yönümüz.
Sis,duman kapatır görmez gözümüz,
Yıllar gülen yüze hasretiz hasret.!
Evimiz virane olmuş,baykuşlar kondu,
Eski muhabbetler şimdi aranır oldu.
İçimizdeki yaşama sevinci söndü,
Gülerek yaşamaya biz hasretiz hasret..!
Gurbet ocağında böyle hep çile ile,
Acılar çektirdiler bize, hep bile,bile.
Bizi anmasanızda,çağırmasanızda,
Dostlarım biz size, hasretiz,hasret..!
Durak YİĞİT böyle bitecek ömür,
Elbet bizede sıla yolu görünür..
Ağlayan gözleri mevlam güldürür..!
Dostlarım ben size hasretim hasret..!!
Şiirin sahibi
Cevap Yaz