benle geçen günleri pirinç ayıklar gibi
mazinden ayıklayacaksın...
ve yağmurlu bir gecede
gözün derin bir boşluğa dalacak
dudaklarında hafif bir kıpırtıyla
adımı sayıklayacaksın...



anlayacaksın
ayrılığın ayak sesleri çınlayacak kulaklarında
kelimeler kilitlenecek dudaklarında
haykırmak isteyeceksin
çığlıkların sessizce çıkacak dışarı
sen bile duymayacaksın
ansızın bir sızı kemirecek kalbini
ağlayacaksın....


başını duvara yaslayacaksın sonra
omuzlarımı arayacaksın
duvarlar üstüne üstüne gelecek
gözyaşların bir kezzap gibi çıkacak gözlerinden
her damlası kalbini delecek...
bir örümcek ağı kadar güçsüzleşecek
zıpkın yemiş bir balık gibi
çırpınacaksın




utanacaksın!
yaptıkların gelecek aklına
unutmak isteyeceksin, olmayacak
kendinin bile inanmadığı yalanlarla
kendini avutmak isteyeceksin
olmayacak
gönlünde açan hüzün çiçeklerini
koparmak isteyeceksin
ama onlar solmayacak
huzur gökten yağmur gibi yağsa da
senin bardağın bir damla kadar dolmayacak
hıçkıracaksın!




korkacaksın...
uyumak isteyecek gözlerin
rüyalarının kabus olmasından korkacaksın
vicdanını yastık yapıp yatmak isteyeceksin
dikenlerin batmasından korkacaksın
başka bir aşka yelken açmak isteyeceksin
kendin gibi birini bulmaktan korkacaksın
ve sen bundan sonra
hep hak ettiğin gibi
korkarak yaşayacaksın
korkarak...