Hüzünler gece üryan gezer
Gönüldeki kurt perde çeker neşeye
Akya balıkları üşüşür keyfine
Akreple, yelkovanla uğraşsan da nafile
Şeb-i yeldÂ’nın kuyruğunu bulamazsın
Ay’a, yıldızlara sövsende derdini anlatamazsın
Naçarlığa giryÂn eylemek ne fayda
Yaşamı oturtturursun meşe bir koltuğa
Başına taç, ayaklarına gülsuyu dökersin
Hizmet eder dönenirsin etrafında
O hep onsekiz yaşındadır bilirsin
O yüzden nisyÂn’ından sen sen ol çıkartma

Mükerrer ezberlerle dilini boşuna yorma
Nasılsa varılıyor kızıl sabahlara
Sen yine de ümitlerini besle, büyüt, cilÂla, okşa
Kızamık döksen, evrimde geçirsen
Oyala, kolala zaman efendiyi
Mevsim hanımefendiyi
Yarınlarda daha nice gelecek kardeşleri
Bilirsin ki hep sendeler
Sendeletecekler
Terletecekler
İtecekler
Düşürecekler
Sömürecekler
ler
ler
ler
.
.
.

ayşe yayman 28.01.2010