şimdi
dost düşman arta kalan
bütün gönüllerden çıkmışım
peşime düşen yalnızlığı,
baş ucumda bir lamba aydınlığıyla
yüzüme söven sözlerde bırakmışım

nicedir bir spor yok hayallerimde
gözlerim bir kavis bile çizmiyor
senli sensiz hayaller bile kuramıyorum
darp edilmiş bir kalbim
ırzına geçilmiş beynimle
kıt kanaat bir hayat işte

gelecek, toz pembe kara toprak
saksıya diktiğim bir umudum bile yok
ey umutsuz nankör düşüncenin fısıltısı
sana söylüyorum
elimde tireyen bir kalple
sana sesleniyorum

sevgililerim
sevgili hayallerim
sizde unuttuğum bir kalp var
ağzımı yakan sütten ısınmış yüreğimi,
tadı damağında
kanı duvarlarında yapışmış kalbimi verin bana
tıpkı
tıpkı eski filmlerdeki gibi

şu sözlere
şu hayata bak
oysa şimdi
sende unuttuğum bir kalp bile yok
kapında açan hanımellerini de sildim burnumdan
lakin
deli gömleği giymeyeceğim
ölsem de
özlemeyeceğim...