Hakk’ın seçip sevdiği, nice kulu var bilsen,
O kulların, kullara, örnek ve önder eyler!
Lütfûdur, ihsânıdır, kalbinden zânı silsen;
Vesîlendir felâha, biât et dîndar eyler!

Dü Cihâna sâadet, yapış bu sağlam kulba,
Amân gâflete dalma, dikkât et dil’e, kalbe,
Bir küçücük ta’n etsen, sîretin döner Kelb’e;
Onlara buğzun sonu, kişiyi mundar eyler!

Bu zâtların yolundan, münkîrliğe düşersen,
Kötüleme kastıyla, nefs At’ıyla koşarsan,
Sâdığa edepsizlik edip haddin aşarsan;
Aklın alır başından, çarpılmış Cindar eyler!

Mümkün mü efendisi, başıboş salsın onu?
Hıfzındadır dâima, hem rûhu, hem de teni!
Üzersen sevileni, sâhibi üzer seni;
Cümle mahlûkâtını, sana tam kîndâr eyler!

Ahlâkı Kur’ân’dandır, ne sağsa ondan sağar,
Yaradanın aşkıyla, gönle Kâinat sığar,
Hâlleriyle hâllenmez, ibret almazsan eğer;
Kaçılmaz gideceğin, son yurdun SİN dar eyler!

Türlü yolda gezdirir, seni, ona vardırır,
O sevgili eliyle, Kendisine erdirir,
Matbû değilse bile, CANLI ESER VERDİRİR!
Milyarlarca nâs içre, tanıtıp, ündâr eyler!

Tefekkürle çözmezsen, es geçip şerri, hayrı,
Dâvet varken meydâna, tutarsan yolu ayrı,
Oynamak istesende, oynatmaz seni gayrı;
Hemi yerin dar olur, hemi de yen dar eyler!

Ozan İlo âcizdir, dil kâmilen söylemez,
Ancak nefsini paylar, başkaların paylamaz,
Âkil olan beyhûde, el âleme uylamaz;
Kendine kötülüğü, zemime, zândar eyler!
08.10.2009/17.57