Sakin ol artık, topla kendini dağıldın birden dur!
Hırçın duygularına da bir ara ver, yettin dur!
Arsız benliğine, muhakkak vurulmalı artık gem,
Her gün, gözlerinin karasının artış derinliğinde,

Hayatta kimlere, nice tuzaklarda kurulur her dem,
Bahtımın yıldızı da gülmez, olmaz can, kısmetimce,
Gök yere yaklaşamaz, vuslat ulaşsa bile bedenime,
Yeterince uzak yakın değil, yakın uzakta kendimce,

Ömrümce senin arkandan da çılgınlar gibi koşarken,
Sana ulaşmak içinde, ölümlerden bile geri duramam,
Gönlümde kara kapkara kanayıp kalan, tek sevdam,
Senin o semana da, asla dilesem de ulaş diyemem,

Sen çok daha yükseklerde, tafranla ayrık kaldın,
Ben sensizliğe diz çöktüm, yalnız durdum üryan,
Bu can senden koptu, istese de bulaşamaz artık,
Tenin yapışıktı tenime, isteminle sıcak sımsıcak,

Ilıkça akar dururdu yüreğimde, yüreğin sıcacık,
Gözlerin şimdi oldu kaçak, durgunca yapayalnız,
Sensizlikte bana, oldun dönülemez bir ölü beniz,
Dur! Yeter, frenle kendini söndür ateşini biraz,

Ben artık, yorgun bitiğim, derinlerinde ki bir ölü deniz,
Sıcaklığının bende bittiği o gündür, bunca günümüzden,
Akıtmadığın gönül pınarlarının da kurusudur, bu çeşme,
Yüreğindeki benliğin, eriyerek bitmiş olduğu bu yerden…


(24.01.2010)AZAP...