İnsanoğlu kaybetti,menfaatle yaptığı amansız boğuşu.
Fırsatlar tükendi,haber salmaya kalmadı güvercin kuşu.
Yeni bir başlangıç olamaz ki güneşin erkenden doğuşu.
Burası ne yazık ki nefsine mahkum aciz kulların koğuşu.

Madde okyanuslarında,şahsiyetimiz irademizle battı.
Şeytan hileyle pusuya yattı,saflarına kolayca bizleri kattı.
Bedenimiz şuursuzca,fani nimetleri azgınca tattı.
Dost sandığımız dünya,sırtımızdan vurup ,acımadan ateşe attı.

Hamd ve şükür kalmadı,ağızdaki çığlık,yetmiyor azık.
Halbuki ayet belgeli,yüzde-yüz garantili rızık.
Önemsemiyor dünyalık gafiller,yüzbinlerce yazık.
Ebediyeti feda edip,göç edecekleri yere durmadan durmadan çakıyorlar kazık.

Not:Nefsimizin dizginlerini yol yakınken elimize alalım...Doğuşumuzda tertemizdik,vefatımızda da pir-ü pak olalım...Cennet çok geniş,bütün müslümanlar firdevsi alaya dolalım...Saygılarımla...

Ali
Soytürk 22 ocak cuma 2010