2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1360
Okunma
Sabahın en mahrem noktasında,
Hani şu güneşin üşüdüğü
Ayın bavullarını topladığı
Kısacası kimsenin Mutlu olmadığı....
Bir damla kan sızar yapraklarından
Doyurmak için yarasaları.
Kendini taşımaktan yorgun dallarında
Çiçek açar aynalar.
Ve 3’e ayrılır ruhlar:
Yarasalar ve dalları taşlayanlar
Ve her biri kendi içinde sonsuza...
Sonsuz mutluluğa, sonsuz hüzne
Sonsuz gözyaşına, sonsuz sevince
Sonsuz kendisine, sonsuz başkasına.
Ve zamanın mekandan damıtıldığı o anda
Hani artık an’ların olmadığı o an;
Bir, sonsuzları içine alır.
Şimdi sen karşıma geçmiş
Kırık yansımlarınla
Sömürülmüş gözyaşlalrınla
3. yü soruyorsun!
Cevap Yaz