0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1105
Okunma
Bir yarayım
kanıyorum ince ve ılık
ve bir sızı
zamandan eski
kafamın içinde, yüreğimde belki
parmak uçlarımda, tenimde
hiç bitmeyecek gibi
bir sızı,
bende ama benden önce
yorgun ve kimsesiz
Kalabalıkları görüyorum
insan yığınları
yüzleri avuçlarımda
daha ben ne olduğunu anlayamadan
solup giden o yüzler
bir bahçedeki çiçekler gibi
farklı renkte hepsi
fakat hep aynı koku
aynı soluş
ve hep aynı son soluk
toprağa merhaba demeden önceki.
Peki ya o sızı
en derindeki
hepimizde
o da aynı mı?
Hepimiz bir yarayız sanki
kanıyoruz birbirimize
ince ve ılık.
