Yazmak istiyorum.

Öyle bir hikaye olsun ki herkes onu konuşsun istiyorum.

Yıllar yıllar sonra bile kulaktan kulağa dolaşsın istiyorum.

Bir iz olsun istiyorum.

Bırakılan bir iz.

Benden bir iz olsun.

Öyle bir iz olsun ki bir diğerine ihtiyaç duymayayım istiyorum.

Öyle bir iz olsun ki sonsuz sınırsız tatmin olayım istiyorum.

Hatta öyle olsun ki çocuk bile doğurmaya ihtiyaç duymayayım asla istiyorum.

Benim izim olsun.

Kurgularımın izi olsun.

Yol göstersin , öğüt versin, nasihat etsin demiyorum.

Sadece ve sadece kazınsın akıllara, unutulmasın…

Keşke yazabilsem.

Düşündüğüm kadar hızlı yazabilsem.

Ellerim kısıtım olmasa, su aptal tuşlar beni bağlamasa, imleçler, ayraçlar çıkmasa önüme öyle yazıversem.

Hızlı..

Çok hızlı..

Daha hızlı..

Düşündüğüm kadar hatta düşünemediğim kadar hızlı...

Bir anda başlasam ve bitiriversem bir solukta...

Hiç kesmesem...

Kesilmesem hiç...

Kapı çalmasa…

Lanet çakmak yanmamazlık etmese...

Kahve bitmese...

Küllük dolmasa…

O sözcük hatta o bağlaç beni sarmalayıp tutmasa.

Tereddüt etmesem…

Acaba demesem...

Bir önceki cümleye dönmesem…

Hızım kesilmese…

Şevkim kaçmasa…

Kendimi küçümsemeye başlamasam…

Yazsam işte…

Yazıversem…

Bir çırpıda…

Öylece…

Hızlıca…

Yazıp bitiriversem…

Keşke.