SENİ ANLATA BİLİRMİYİM GÜLÜM
Bu sabah yağmurlarla yarıştım be gülüm,o yolları ben ise yastığımı
Gecemiydi sabaha ulaşan ,sabah mıydı geceye ulaşan,bilemedim
Çaresizliğin en koyusunda karanlığın sınırsızlığından,bir ışık
Yakaladım uzak ama yakın,parlak ama sönük,ellerim kıbleye
Dönük ,seni göre bilmek için,dualar eyledim,rüyama dönesin diye
Gülüm benim, yağmurun yağması senin çiçek sulamanla aynı idi
Önce sevgiyle öperdin, çiçekleri böyle seven kim bilir sevdiği
İnsanı nasıl sever derdim,yüzün yüzümün aşinası sesin kulağımın
Melodisiydi ,ama bilemedim,şimdi uzaklardasın.
Zalim dünyanın acımasız çaresizliğini yaşadığın o günleri yaşıyorum
Beni anlıyor musun be gülüm,
Ben gerçeksem sen düşe döndürdün,bir senin sesin birde hazan yaprağından
Bir çiğ damlasında bulurum,senin sesini her zaman algılamaya çalışıyorum,
Sende uzak ama seninle yaşıyorum gülüm benim,
Kul kula neyi öğrete bilir ki istemede sen bana öğrettin,gördüm,yaşadım,
Çünkü yaşattın,bir gün bir mezar taşında sana satırlar dolusu şiirler yazabilirim,
Anıtlar yapa bilirim belki,ama seni anlatmak mı,hiç de mümkün değil gülüm benim
Mümkün mü seni anlatmak veya anlata bilmek,zorların en kolayı,
Sen bir candın canandın derim,sadece göz yaşlarımı gizlerim senden,
Bana miras kalan en güzel gülüşünü yollarım,canım gülüm bitanem
Gül yaprağında gül
Hazan yaprağında emek
Bir çiğ damlasında göz yaşın olurum,ve her sabah,her bahar,her kış üzerine yağarım
Gülüm benim canım benim
Sen uzakların yakını,sevğilerim in en tutkulusu ,ve sen ölümsüzlüklerin nektarısın
Seni içmişim gerisi can sağlığı be gülüm
DERDİMİ AÇARKEN YAĞMURLU SULARA
SEN KOS KOÇAMAN BİR SERAPTIN GÜLÜM
KOŞTUM KAVUŞMAK İÇİN TOZLU YOLLARA
YAZIK VARAMADAN YORULDUM GÜLÜM