BİTKİSEL HAYATTAYIM…

En sonunda beni sende makineye bağladın
Ve öyle bir çarptın ki kapıyı çıkarken
Yüreğinin kilidi de sonsuza dek bozuldu
Şimdi ne senin elin ulaşır artık beni öldürmeye
Nede benim takatim var kendi fişimi çekmeye
Çekmek istediğim falanda yok zaten
Çatsa da gücüm eminim çekmem bu fişi
Haddizatında ancak sahibi getirir bitişi
Bense acılar içinde olsam da kalmalıyım
Sensizde olsa seni yaşamanın hazzını almalıyım
Üstelik varlığımın kime ne zararı olabilir ki
Kökleri kayalıklara tutunmuş garip bir bitki
Ne güneş görür, ne büyür nede şefkat ister

Duyumsamaz mısın beni hiç yüreğinde
Hiç sancı belirmez mi sevgilim sol küreğinde
Hani var ya o yataklarda huzurlu sandığın kişi
Acılar içinde kıvranmaktır iyi bil ki onun işi
Ama içinden çıkmayan haykırışları duyulmaz
Bana güzel bir son vaat etmiş değilsin, tamamdır
Zaten umudun da yoktu bu aşktan yana
Ama hayret, bir tek şeye hayret ettim gerçekten
Sara nöbetleri geçirircesine, elektriğe çarpılmışçasına
Titreyen bu yüreğin titreyişini duymamana
Demek ki hiç mi hiç ilgini çekmedi varlığım
Demek ki beni algılamak için yüreğinde
Hatırlamak için belleğinde belirmedi hiç gayret

Söylesene şimdi, bu iş böyle ne olacak sevgilim
Gözlerinle tutukladığın o gün belliydi zaten
Bana ileride bir gün müebbet hapis vereceğin
Yüreğinin o ışıksız, avlusuz zindanlarında
Ama bu aşk sevgilim laf dinlemez bilesin
Bile bile lades der, umrunda mı ağlayasın, gülesin
Bizim örneğimizde benim payıma düşeni dersen
Hüsran oldu, ebedi bir umutsuzluk kaynağı
Kalmadı yüreğimin şu sefil hayatta hiçbir dayanağı
Sana kalan ise izbe, mefluç, harap bir yürek
Hissetmedi şimdiye dek, hiçbir zaman da hissetmeyecek
Hepsi bir yana sevgilim, artık hepsi bir yana
Acaba son beklentim olan sura ne zaman üflenecek

İhsan POLAT 19.01.2010 İspir