Üzülme: Kederli bulutlar, gözlerine tutunur;
Sevda gemilerim, fırtınaya tutulur.

Üzülme: Kanar divitim, şiirlerim ağlar;
Hülyalı kelimelerim, karalar bağlar.

Üzülme: Manolyalar solar, lâleler büzülür;
Şairin gözlerinden yaşlar süzülür.

Üzülme: Irmaklar keyifsiz, sessizce akar;
Meltemler çekilir, güneşler yakar.

Üzülme: Hüzünler, asırlık uykudan uyanır;
Sevinçlerin kemiğine, bıçak dayanır.

Üzülme: Türküler nöbeti, arabeske devreder;
Mahzun düşlerim, olur derbeder.

Üzülme: Saksağanlar senfoniye başlar,
Bülbüller zil-sükût, akıtır yaşlar.

Üzülme: Meddahlar duyarsa, işsiz kalır;
Parodilerin tahtını, dramlar alır.

Üzülme: Toroslar’dan kar iner, heyelan olur;
Ceylanlar ürker, çakallar ulur.

Üzülme: Artçı şokların, beni de yıkar;
Ruhumu sallar, soluğumu tıkar.

Üzülme: Bir gecede saçlarıma ak düşer,
Ben erirken, keyfinde olur beşer.

Üzülme: Kemgözler kederinden ölsün,
Umut heybemde, en zarif gülsün.

Üzülme: Yerine, bu gam heykeli üzülsün;
Ayın on dördü yüzün, daima gülsün.

17.01.2010

Muhittin Alaca