1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
897
Okunma
Tüm olanaklarına, iyi yaşamına rağmen bunları önemsemeyen ve hiçbir zaman tatmin olmayan birine yazılmış şiirim.
Gecende gün doğduğunda,
Işığı yüzüne vurduğunda,
Ateşi kalbini yaktığında,
Sen anlamayacaksın.
Anlayamazsın, asla mutlu olmayacaksın.
Sen yalnız yıldızsın,
Yalnız yanacaksın.
Başka bir yıldız gördüğünde,
Sen anlamayacaksın.
Anlayamazsın, asla mutlu olmayacaksın.
Ellerindekiler bir bir dökülecek,
Kum taneleri gibi serpilecek.
Onları asla hissetmedin,
Sen anlamayacaksın.
Anlayamazsın, asla mutlu olmayacaksın.
Cevap Yaz