1

Yeni günün her doğuşuna ,
Tarih tüten bağrını açışında;
Kar köpüğü bulutlara ,
Binbir güllü demetler atıldığında...

Güneşin hayat fışkıran ışınları,
Hüzmeleniyor tepelerinden...
Karşı durulmaz yüreğimin ateşinden! ...
İstanbul’um sana yanıyorum!...

Boğaz ‘da süzülüyor gemiler , birbiri ardından...
Yeşil göğsü , gururla kabaran tepelere,
Selam duruyorlar, dev çatılı köprüler altından !
Ufukta heybetiyle yükselen mistik camilerine hayran!
Gizem dolu siluetine katışan gökdelenlerden,
Daha dik ve mağrurum, asırlardır sana sahip olmaktan!...

Vaniköy Cami’ inin şerefesine ,
Konmuş iki sevgili serçe!
Minik kanatlarıyla,
Gökleri kucaklıyorlar nefes nefese!
Tutuşan gurup renklerinin büyüsünde...
Gagaları tokurduyor, uzanmış birbirine!

Çiçek coşturan tepelerde kaybolup,
Yaz kış yeşil ağaçların gölgesine katışıp...
Muhteşem toprağına sarılıp!
Özümle buluşuyorum !
İstanbul’um seninle yaşıyorum!

Ayşe Yarman Öztekin
"Vaniköy’de Bahar" 2006