ruhumun ütopyasında kopan bir fırtına
iki sistem çarpışıyor ütopya da
şimşek çakıyor kızıla boyanmış karşılaşmada
duygularım ve yalnızlığım gelen ölümün kucağında

ah! yüreğim titrek
bacaklarım titrek

siyaha yenik düşmüş bir gece
aşka küskün. kucak açmış ecele

alacakaranlık ütopya da
çakarken şimşek ölümün suskunluğunda
yıldırım, atom bombası kızgınlığında
iç dünyası karışık bir hezeyanda

kırık bir kalp, bitik bir hayâl

sırılsıklam bir gece
ajitasyon kaplamış buhranlı bir gece
vurgun yemiş sol yanından bu gece
şimşekler çakar aydınlatır bu gece
kızıl bir cehennem alevinde

belki bir türküdür dudaklarında ölüm
çarpışan ikiz ruhların ölüm rengi kalbinde dudağım
yürek yangısına tuz basmış belki koşuyor ona ölüm

ölüm kucak açmış bana, giderim mekânımdan
atlarım bir gökdelenin kucağından

parçalanmış bir kalp
ve ölümün sesiyle ürperen öteki kalp
dudağımda hüzünlü bir şarkı
benzi solmuş, ağırlaşmış bacakları

yağmurla ıslanmış üşüyen bir kalp
yarım kalmış, hazana dönmüş kırık bir kalp

adı gözyaşıdır, yarım kalmış aşkın şarkısı
nefreti şarkılaştırmış bir ıslık / her dokunuşu hüznün şarkısı
türküdür şimdi nefretin adı
aşk soğuktur / sevda ölmüştür / .... ya öteki adı

hayâllerini parçalamak için çıkmış onuncu kata
"Bu akşam ölürüm" nağmeleri dudağında
aşkını, sevdasını, beraberinde çakar kaldırıma
öyle bir çakar ki soğuk kaldırıma
yağmurun bulanık kimyasal tortusu altında
ve ölür / kan bulaşır mazgala
kan bulaşır mezarının aşk kokan kıble yamacına