Henüz beş yaşındaydı

Henüz beş yaşındaydı,
Ölümün soğuk nefesini yanı başında hissettiğinde
Oysa,
daha bir kamyonu bile olmamıştı…
Sabahları uyandığında, kulağında çınlayan sesler anlamsızdı.
Hem ne önemi vardı ki;
Zaten bu gecede tedirgin uyuya kalmıştı.
Beş yaşındaydı
ve o hâlâ sevgi nedir bilmiyordu…
anne kucağında nasıl uyunurdu ki,
korkulardan, kaygılardan uzak.
Ağlayan, isyan eden sesler hep olmalı mıydı yastığının altında?
Küçücük yüreği hep telaşlıydı
Sanki gitmesi gerekiyordu,
oyun bile oynayamıyordu.
Sokağa çıkamazdı, yasaktı.
Geceleri evine gelen ağabeylerinin gözlerine bakamazdı.
Telden yapılmış arabası,
darmadağın olmuş eşyaların arasında kaybolurdu
ama o kızamazdı…
isminin Türkçe karşılığı ne bilmezdi
gerekte yoktu.
Zaten kimse kafasını okşayıp ismini sormazdı.
Henüz beş yaşındaydı.
bir kurşun küçücük bedenini zalimce toprağa düşürdüğünde
ve yanı başındaydı,
kanlar içindeki telden arabası…