Yönsüzleşir kırmızıya geçerken rüzgârlar
Her saatin yüreğine vuran lal yaşamlar susar bir gün
Pusular dehlizlerin dibine düşen kelimeleri tutuşturur ansızın


Bir secdeye düşer uzak şehirlerin leylak kokuşlu hüzünleri
Manşet atılır artık kalplerin uçuk baharlarda ki gizli lehçesine
Kavgalar başlar derin sükûnetlere açılan pencerelerde
İki kalbin kanatlarını da kırar şüpheler sancılarda ki soluşlarla


Ve vazgeçilmezliği zordur müptelası olunan hayal denizlerinin
Kulaçsız bir enginde boğulur bir yakamoz saklıda
Kaybederken ışıltısı kalmış üç beş günlük bir terk ediş başlar.
Sustuğun kadar alevdir lavlar canında


Ustura bir sevdada cam kırıklarıyla dolu yalanlar fırtınalarda savrulur.
Dantel kokulu ihanetler hep ağlatır bebekleri
Bir mahyadır yüreklere asılan bundan sonra
Kanına karışır sol sızının üzerinde intikam yazılı kinden harfler
Akordu bozulmuş bir acı avuçlarda çırpınır soluksuz


Bir gitarın nağmelerinde duyulur satılık ayrılık şarkıları ezberli
Yediveren bir yolculuk yudumlarsın son viyadükte bir haykırışın özlemiyle
Bir Eliftir ağlayan gökteki bir yıldızla Züleyhasına


Sadece hisset diye başlayan
Merhabaların sonu öldüğü yerde bir firardır.
Oysa her ihanet müebbetlik bir davadır infazı kesilmiş.
Bir saklambaç oyununda kendine kuytu ölümler arayan
Islak yosun kokulu mor nefesli adamların iniltileri duyulur.


Hiç bilemezler her vebal bir cinnettir ödenmedikçe
Siyah çarşaflara sarılı ütopya da bir kadın ağlar ötelerde
Cehennem bir sır değildir can yakan masallarda
Titrese de minicik kuşlar hicreti bir kitapta saklı
Bedeller vurur meçhul bir yolculukta mahşerin yangınıyla


Bilir mi?
Yirmi beşinci saatte sevenlerle sevişenler
On üçüncü ayda nunla beklemeyi bir korda
Günahlar yine kendi içinde sızılı kalabalık öznelerde çoğalır.
Gün gelir sahibine hak ettiği acıyı paylaştırır.
Bir kadın ağlar...