Bir tomurcuk gülmüş gibi nazlanma,
Zemheride kırağılar, yağınca anlarsın.
Güzelim diye, yükseklerde dolanma,
Suratında bir sivilce, çıkınca anlarsın...

Yüzün güneş gibidir belki, kaşınsa yay,
Bir gün ihtiyarlıktan sana da düşer pay,
Dökülüp yok olan saçlarını sen de say,
Alnındaki kırışıklar, çoğalınca anlarsın...

İki adım atamadan, hemen yorulursun,
Bellerin bükülünce bastona sarılırsın,
Arayıp soranın olmaz dostsuz kalırsın,
Günlerini saymaya, başlayınca anlarsın...

Tazeliğinden artık, hiç bir eser kalmaz,
Cümle âlem seni insan yerine koymaz,
Ağzında dişin çürür, karnınsa doymaz,
Dudağından gevişin, dökülünce anlarsın...

Gören olmaz ki, senin rezilliğini çileni,
Nasihatim olsun sevgiyle doldur fileni,
Bulamazsın benim gibi insan seveni,
SAVCI’m gibi gecelerde ağlayınca anlarsın...
SAVCI