umut kaf dagının başından aşarsa
cilalı mermer çelme takar adama

en zor şey insanın kendini boşlukta hissetmesi..sanki yaşamın durduğu andır..boşluk..ve herşeye karşı savunmasızsınız..mücadele yetiniz kaybolmuştur..çok güzel anlamlıydı..tebrikler..saygılar sevgiler..

Kaderimizde yaşamımıza aksedenlerin sadece belki yönünü değiştirebiliriz,yazgı değişmez miş derler.Ama insanın gönlünde umutlar hep tazedir ,hep yemyeşil.bazan hastalıklarımız,meşakkatlerimiz ömrümüzün ne kadar kıymetli olduğunu anlatır,lezzetini artırır.Bazan istirahat ve sıhhat ömrü acılaştırır,geçmesini arzu ettirir.Tek elle dövüşmek gibi"bu neden başıma geldi!"demek,hastalığı ve sıkıntıyı ziyadeleştirir..gönlünü vehimlere salmak,sıradanlıklara fazla ehemmiyet vermek,arılara iliştikçe insanın başını kovana çevirmesi gibidir.

karanlık olmazsa ışık,soğuk olmazsa sıcak,açlık olmazsa yemek,midenin harareti olmazsa suyun serinliği,illet olmazsa afiyet,hastalık olmazsa sağlık-sıhhat bilinmez ve zevksizdir derler....İnsan boşlukta değil,boşluk insanın içinde de olmamalı....İstenilirkihayat daimi olsun,ayrılık rüzgarları hiç esmesin,istikbalde kış mevsimleri hiç olmasın,üşünülmesin....bu da böyle değil..

umutlar öyle yücedirki,kaf dağını da aşar başka dağları da,insanları yaşatan umutlarının yüceliğidir,bazan hayele tutunarak yaşamak da hayatın devamlılığını sağlayandır,yoksa başa gelmeye görsün..yağ döksen yalanır dediğin zeminlerde dahi ayağın takılıp düşebiliyorsun....naçizane fikirler....saygımla hocama selam olsun....