Her gören bir söz eder,
Yüzü nursuz, yarını umutsuz,
Zerre kadar vicdanı olmayan bir vefasıza,
Bilirler ki her gece, gözlerinden döker yüreğim,
Kanlı gözyaşlarını içime,
Unutamaz, inkâr edemez,
Şarkılarda verir son nefesini bedenim.

Ama nereden bilsinler…
Ben kaybolan benliğime yanarım.
Damla damla, derdi içinde besleyen gençliğime yanarım.
Dil şad olur elbet ömür diye diye,
Zamanın heybesinde yok olan gönlüme ağlarım.

Ne çabuk geçmiş zaman, yaş geldi bilmem kaça.
Bir vefasız gelir, bin vefasız gider misali
Denize vuran yakamoza inat,
Dalga dalga, geçti bir ömür boyu hüzün.
Her günün geceyle bulandığı vakit
Onlar ve ben,
Hunharca savaştık katil anılarımızla.
Her kötünün gidişinde, bir tek gözyaşlarım kaldı
Beni terk etmeyen.
Dil kem söze, gönül nefrete boyanmış.
Yâr dediğin insan bile,
Hırsızı olmuş, yaralı yüreklerin.

Bir ben kalmışım bende,
Benim olan, bana ait.
Her kadehte ömrünü içmiş...
Bir sen kalmışsın bende,
Benim olan, başkasına ait.
Gençliğim ellerinde tükenmiş...
Bir biz kalmışız bende,
Benim olan, sadece bana ait...