Merdiven
İnce uzun bir koridorun sonunda
Karanlığa uzanıp;
Gece gibi kaybolan.
Yürek atışında adımlarım
Hızlanıp hızlanıp duruyorlar,
Ya bilmeden, ya korkudan!
-Bastığım yerleri aydınlatacak
Bir meşalesi dahi yok gözlerimin-
Arkamda, yürüdüğüm zeminin
Sesleri yankılanıyor boşlukta.
Bilmediğim bir dilde
Konuşuyor mekan!
Hasretiyle sevginin, ilerliyor bedenim.
Basamaklarında merdivenin ayaklarım titriyor,
Dizüstü yığılıp kalıyorum gözyaşları içerisinde
Yankılanıyor haykırışlarım;
Karanlık bilinmezliğin duvarlarında.
Görünürde hiç bir şey yok!
Dokunduğumda beliriyor her şey...
Heyecanında umutların,
Bacaklarım doğruluyor güçlükle.
Esrarengiz bir kuvvet,
Çiviliyor sanki beni olduğum yere!
Sadece korku dolu şüphelerle,
Gözbebeklerim oynuyor yuvalarında.
Büyük bir hızla geriye dönüyor zaman.
Kirpiklerimin ucunda,
Tavanını seyrediyorum odamın.
Alay edercesine yüzüme bakıyor.
Doğruluyorum yatağımda.
Etkisinde düşlerimin,
Sersem sersem kalkıp aynaya bakıyorum.
Sanki
Yabancı bir çift göz beni seyredermiş gibi!
Korkuyla irkilip kendime geliyorum.
Ne oluyor,
Ne olacak bilmiyorum!
Giyinip dışarı çıkıyorum hepsi bu....

Bülent Öztürk