Matemetiğin tüm bilinmeyenlerinden firari bir çift göz
En az pi sayısı kadar kafa karıştırıcı ve hayali
Saçma sapan olasılıklarla olasılıksızlaşan ihtimallerim var
Yaşama şansıma bir bir fırsat verilmemiş kaderimde
Tanrı’nın kulları ve yazamadıkça karalamış eller var
Dogmatik ortaçağ felsefeleriyle yargılıyorum kendimi
Her yanım duygudan yozlaştırılmış etten duvar
Kalıntılar ve onlardan geriye kalmayacaklaştıramadıklarım
Bütün bedenimde son yanlış ameliyattan yaralar
Atılan yanlış adımlardan kalma ayak izleri
Yaşanmış yanlış hayatlar...

Bir kadın sevdim daha adını bile koyamadığım
Gözleri kapalıyken tenimi tanıyan tedirgin elleri vardı
Gözümde büyüttükçe avcuma sığdıramadığım küçük kızım!...
Saçları kiminde gözyaşlarıyla ıslanırdı
Bazen yağdıkça ıslatırdı bakışları
Hala adını koyamadığım bir kadın
Dedim ya yanlıştı...

Günahlarının kefaretiymiş gibi gitmek istedi
Çalakalem yazılmış bir kaç satırın ardına sığınırcasına
Bakışlarını saklar gibiydi,üstelik seviyordu da
Bense hala kendi mahkememde yargılanıyordum
Suskunluğum yalancı şahit;
Bakışlarım tanık masasında
Bedenimi bir gidişin önünde siper etmişken
Ruhum bir başka kadının avuçlarında...
Yanlıştı!
Gitmeliydi!
Öyle olağanüstü bir ayrılık değildi zaten
Sıradanlaşmışların deviniminde giderek değişti
Suskundu,
Susmalıydı,
Susturulmuştu!
Dokunsam ağlacaktı sanki
Dokunsa ağlayacaktım,bilmiyordu!
Gitti!
Yüzünden düşen tüm hisleri paramparça
Ve bir gülümseyiş ihtiraslı,ürkek,cezbedici...
Yatmadan önce çırılçıplak hisleriyle cüretkar
Bir fahişe gibi...


Ezgin KILIÇ