Gün geçtikçe bilenirsin hayata karşı
İşte burası aşkların insanlığın kuruşa satıldığı çarşı
Bir bardak çayda nemlenir yüzü kırışık yaşlı
Beğenmediğinler kraldır dünyada.

Yok, artık bu sabah, sabanı çekecek öküzün,
Vah dediğinler fermandır.

İçinde dehlere vurur hüzün alaca karanlıkta.
Solursun gökdelenince kaçarsın rüzgârdan
Kepenek indirir sana son seviştiğin yorgan
Deli taylar şevkini kırar, angarya yokuşunda dirilir zaman.

Kılıf giydirir sana son uşak, dinlenirsin sustuğun an.
Dökülür karsız tepelerden susar atık gönlündeki şevk
Bazen hayatı dinlersin annenin kucağında ninni gibi
Oysa kara üzümler sıkılmış bahçende salkımlar dert.

Elersin hayatı sarhoş elek altı olduğun kadar
Katran karası yüzün, umut’un beyaza yoğrulmuş gibi.
Sebep ki arandığın dağlarda yeşilini unutmuş ağacın dalı
Kovan yok ki, netsin arı.. silsin bahtındaki balı.

İnsan, insan olmadıktan sonra, sormasına gerek yok hâl’ı
Her gelen götürüyor omuzlarında nasıl olsa sal’ı
Kuşun sesi kalır yeşilini yitirmiş, rafların tozlu yeri kurt kapanı
Zaman terli, dinlenecek yer ararken götüremezsin mihrabı.