Elbet,bir gün anlayacaksın.
Yıllar sonra bile olsa…
İçine öylesine bir acı düşecek ki,
Feryat edip inledikçe, beni hatırlayacaksın.
Anlayacaksın bir gün,
Seni delicesine sevdiğimi elbet…

Nefret edeceksin hayattan.
İğreneceksin kendinden.
Gün gelecek beni anacaksın,
Yalnız başına o limanda gezinirken.
Dayanılmaz bir acıyla iliklerine kadar ürpereceksin,
Bana çektirdiklerini, sende çekeceksin, elbet…

Nedenini bilmediğin bir istekle,
Akşamın geç saatlerine dek,
Mutluluğu düşünerek geçireceksin zamanını…
Islak rıhtımdan, ufukta geçen her gemiye,
El sallayacaksın, istemeye istemeye.
Yorulacaksın, senelerdir aradığın şeyi bulamadığın için.
Geçmiş günlerdeki mutluluğu anacaksın.
Sonra, gözlerinden yanaklarına, ılık ılık, yaşlar akacak,
Islak gözlerle uzakları seyre dalacaksın…

Limanda, yıllar öncesi beklediğim gibi seni,
Sende uzun yıllar bekleyeceksin, kaybettiğin mutluluğun geri gelmesini.
Buna da ömrün vefa etmeyecek belki…
Aradığı mutluluğu bulamadan öldü diyecekler.
Hiç kimse bilemeyecek, ölümün, senin için,
Bir kurtuluş ve mutluluk olduğunu…

03.03.1979
Erman Ulusoy
Lüleburgaz