Ardına düşen bir hüzün kaldı dönüp bakmadığın,
Bir bahar gölgesine çatırdayan akşamlar gibi,
Bir yalnızlık karıştı işte gözyaşıma,
Sana kalmaz belki doyasıya ağlamak,
Belki hepsi yok sende bu hüzünlerim,
Ama ardında şimdilik bir ben varım işte,
Dönüp bakmadığın bir ben kaldım işte!
En çok ikindide ağır geliyor sensizlik,
Camlara lekeli bir buğulu boşluğa düşmek kadar acı,
Hani gözlerini güneşten çekersin ya bir uyku sonrasında,
Konuşmaktan uzak öylesine durursun ya öyle,
Öylesine sessizce!
Sen de bilirsin ya?
Ellerini yüzüne sürmek kadar çocuksu olur bakışların,
Bir o yana, bir bu yana baksan da duvar olur her yer,
İçin kıyılır aldığın her nefeste,
Bir sen daha gider ya kalbinden,
Bir sen daha acı olur ya,
İşte böyle sensizlik,
İşte böyle suskunluğum...

22.04.2009/SARAY...
B.Biricik...
bu şiiri daha bu gün yazdım...