nefes alırken bile zorluk çekiyorum bu hayatan,
sensiz....
ıslak şehrin sokaklarında,
çıplak ayaklı berduş gibi dolanıyorum nereye gittiğimi bilmeden.
öyle bir haldeyimki,
dökülen yağmur damlaları sararken vücudumu
üşdüğümü hissediyorum ellerin dokunmasa tenime...
yağmur gözlü sevdam,
her saniye yaklaştığım öülümün kokusundan uzaklaştır,
tenindeki kokunla.
yağmur gözlü sevdam mesafeler belki biraz daha uzak olsada,
biliyorum döneceğini,
bliyorum her zamanki yerde sevda sözcüklerini fısıldayacağını..
şimdi oradayım sana elveda dediğim yerde...
o büyülü fenerin altında
yakamozları seyrediyorum geleceğini bilerek...
hadi yağmur gözlüm,
uyandır beni bu özlem duyduyğum korkularımdan..
öpücükler kondur yanaklarıma
bir rüyaydı de,hayal dünyasındaydın de,
ben tüm çıplaklığımla buradayım de..
yağmur gözlüm..
ah ah yağmur gözlüm,özledim seni
ellerim, ellerim soğuk sensiz gecelerde,
yüreğim,
yüreğim....


26.12.2009

hakan karayanız