gardaşım sorma bana’ nasılsın’ diye!
nasıl olam ki?!
hergün ülkemde kanlar diz boyu
ve sen,ben tasasiz bakariz
taze fidanlar biçilirken
kendime isyanlardayim a dostlar...

kutsal kanları besler vatanımı
geride ağıtlar kalır
kalmasına da...
ha, birkaç çok bilmişlerden
okkalı söylemler ciddiyetten uzak
kanayaklım kan çanağı gözlerinde
hilale damlatır yaşın yaşın
baba, boynu büyük ana gibi
’vatan sağolsun’ der mahsunca...

bir patagonyalı çıkar ortalıklarda
’kelle’ der şehidimin katledilişine
öbür yanda;Türk’e kefen biçen
kızıla banmış papazın gölgesinde
ülkemi satar
’dinim-imanım para’ diye...

yaralarım deşilirken kollarım kelepçeli
prangalar takılmış ayaklarıma
Türk mahkum, hücrelerde boğulurum
kimseler bakmaz bile kimsesizliğime
azar azar ölürüm Anadolu topraklarında
gönül erenlerim darmadağin, kayıplarda
’din, iman’ diyenler şeytan koynunda
kıs kıs gülerler vatanımda tükenişime...

o hilal yok olmasın topraklarımda
düşmesin mehmetlerim sübyan yaşlarda
milletim kalmasın hergün büyük yaslarda
namertlere yer verilmesin aziz topraklarımda ...