İçimde fırtınalar koparken,seni unutmaya çalışmak zor!
Zor zamanın kucağına atmak yaşananları...

Ve beklemek,
Sabırla,umutla...
Belki bir mucize olur diye uyumak sensiz bir sabaha.


Güçlü görünmek sevdiklerime,
İçimde dibe vurmuşken,ayakta durabilmek...

Zor!


Hala sayıklarım ismini...

Seninle bir aşk yaşadık ve bitti!
Kabullendim gidişini.

Öyle içime işlemişsin ki;
Bir çığ düştü yüreğime sanki.
Yüreğim soğuk,ıssız...
Yüreğim sensiz,yalnız...

Gittin...

Korkulardan çareler aradım günlerce
Sen geldin mutluluk geldi derken,
Gidişinle hüzünlerde boğulacağımı nerden bilebilirdim?

Ahh...

Hala güzel mi bakar gözlerin?
Kokunu ölesiye özledim!
Nasıl yaşanır ki sensizlikte?
Nasıl baş ediyorsun bensizlikle?

Ben sana şiirler yazarken gözyaşlarıyla,
Benden bi haber sen,belki başka kollarda.

Bilemem ki...

Seni görmeler tesadüflere kaldı artık.

Ağlarken bıraktın beni...
Sessiz kalışlarım,dönüşleri doğurur mu diye sustum!

Sen...

Tüm umut kapılarımı yüzüme vurdun.
Sancısını çekiyorum dönüşlerinin...

Tükeniyorum...

İçimde tükenmeni bekliyorum!