1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1172
Okunma
Sislerin arasından sesleniyor çocukluğum,
Hiç kendi olamadığı için ağlıyor.
Ve bazende ağlatıyorlardı, Küçüğü...
Benim kırık bir çocukluğum vardı,
Pencerede bekler, iyileşmesi için dua ederdim.
Bilemezdik, "Sus-Otur" nedir?
Şimdilerde yeni yeni öğreniyoruz,
Bunların emirden ibaret olduğunu.
Aslında hiç sevgi içermediğini...
Ne olurdu sanki,
Çocukluğumuza biraz daha sevgi aşılasaydınız,
Ölür müydünüz?
Bir çocuğun canını yakıp, ağlatmak mı mağrifetti?
Bildiğimiz doğrular bu kadar mı kıttı?
Bu gece ne olur sizde kendi çocukluğunuzun elinden tutun,
Ve anlamaya çalışın, üzdüğünüz çocukların ne hissettiğini,
Geleceğe sevgiyle bakın...
"HER ŞEY SEVGİYLE"
Atakan Akan
Cevap Yaz