müsebbimim,madem öylem
lâkinim
oralara da yağar hüzün
aynı cümledeyken ayrılıkla vuslat
bilirsin..bilirim
sen ki düşüsün
uzaklara dalgın gözlerimin
o ’susun
dünü çok yarını az
sususun
yasısın,
lehçesinin lisan-ı münasiplerimin

madem öylem,lâkinim
bilirsin...bilirim
bulutu parçalı vazgeçmeler vaktinde,
şükrederken sevdam
içeri metruk
yüreği mahpus
uzanıp yağmur koparırdık sus pus
sırılsıklam korkardık sonra
gün ıslanırken
sonra sen dününü sorardın
durup dururken
susardı imsak vakitlerim
seferi bir sevdanın tokluğuna
susardı senimin illası yokluğuna,
tasası yangın isi
buhuru ayaz
zanlısı müfteri
asılırdı gece duvarlarının çengellerine
kanrevanlı tan yerleri

müsebbimim...
utanırdı seçilmiş cümlelerin,
sır küpleri öpüşme vakitlerine
usanırdı usul usul,
çeyiz düzerken hüzün ayrılığa
solardı manolya küskünlüğü,
yüzgöz soru işaretlerine
adettendi
bilirsin...bilirim
üç elma düşerdi
uçurtmasız gökyüzlerinden
tane tane
tenimde birikirdi aşk
gidene..kalana..bitene


müsebbimim,madem öylem
lâkinim
sönerdi dileği tutmamış mum dipleri
Verdinin la traviata sında
ve Carmen’in kırmızı kahkahasında,
bir yudum daha kadehlenirdi
yelpaze serinlikleri
tutkusu yakamoz ıslağına,
sığlaşırdı derinleri
hoşçakalamazdı,
tortusu yıllanmış şiirlerimin teni
bir yudum daha severdim
özlerdi komşu bahçelerinin ağaçları,
kelebek mevsimlerini
el ederdi pencerelerime meselalar
bir yudum daha özlerdim
bir yudum daha özlerdi
şiirlerimin vâveylâsı seni

suadiye.2009
Demir Mutlugil