ey sabah,ey hiçlik
ortalık yerlerinize sıkıştı ,
yüzü olmayanım
ve sessizlik
ve sessizlik
ve sensizlik
aralık gecesiyim körük ağzına çıra
karabasanım
vak’tin içinde humma,
her yanım
aklımdan geçenimdir dün gibiler hâlâ,
ocağı kül
yüreği sıyrık yılkı suyuyum
denizi yok yılgın dalgalarımın
iç uğultusuyum
karayım,kapkara
yokluklar bulaşmış şiirime kurşuni
hüzün alabildiğine bu ara

sözüm çok ey sabah
sözüm çok
derim ki;
dili akrep küfrün
derim ki;
gecesi kaltak
eşgali beter
sus sus bak,
ipeğe hazır dut yaprağım
kozamın içinde lav
çiçek kurusunda kış kelebeğiyim
çürümüş ökse otum
bir uçuruma kırılmış,
yardan yoksun ayak ucum
avuçlarımda boşluk bıkkınlığı
dünün,günün umurum

el et ey sabah
gel et,
gömlek sıyırırken çıngıraklı düşler
tutunsun sözcüklerine,
adımı söyleyemeyen başıboş
ten bilsin seni tanrıça sunakları
ben bilsin deve çanı çölünü
varıp gideyim
sarıp gideyim
sokaklarına vursun kendini
bir gamzelik naz
sevinsin bir karış öteme
içimi sıvayan avaz
güneş koksun sığ gölgesi
iki tiryaki tenin biraz

el et ey sabah
kendine susmuşuma
kumunu sel et
tozunu yel
gel et..

suadiye.2009
Demir Mutlugil