Ak saçlı dağlara bak, en yücesi en yalnız!..?
Altın tepsi içinde ala karlı bir ikram...
Dinle uğultularla ter basan dorukları!
Bir dağlı kirmanında bükülen iplik akşam.
Anılar çırpınırken gözünde derya deniz,
Engelleri bir düşün kıtalar arasında!..
Gurur dediklerimiz,
Eriyen kardaki iz,
Aşk’ın rengi de
beyaz bu kış manzarasında…
Rüzgârlı tepelerden el salla
bulutlara,
Gurbet ufuklarında günü solarken seyret!
İçinden bir dilek tut,
Onda demlensin umut,
Öfkelerinden soyun, seven
gönüle sabret!
Ak saçlı dağlara bak,
En yücesi en yalnız !..
YUSUF BİLGE