ağlama...


toprağı kıskanıp susuzluğuna acıyıp ağlama!
düşünüpte beni sevdiceğim kendini suçlama
terk ettiğim kendimi bulmama yardım için beni arama
yaar yaar diyemeyeli nice oldu
ne olur kendini suçlama.
bulursa seni ateş basmış yürekler sızlanıp saklanma!
sevda yaşanıyorsa bir başka kollarda
acıtıyorsa yüreğini beni hatırlayıp hatırlayıp ağlama.
suların özgürce oynaştığı derelerin kenarlarında papatyalarım var benim
dallarını yeşile bezemiş ağaçlarında müzik yapan kuşlarım var benim
dostlarım var bayırlardan özgürce bakışımı sağlayan
aklım var gözlerim var yüreğimi düşünüp düşünüp ağlama!
boy boy büyüttüğüm şiirlerim mektuplarım var benim
onur şeref gibi hassetlerim var benim
kavgalı döğüşlü yazılarım var benim
yalnız olduğumu düşünüp düşünüp ağlama!
görmek için beni zorlama kendini
kimlere yokum dedirtiyorum kendimi
yeni yeni kapanan kötü anılarımı tekrar yaşatmak istiyorsan bekle!!!
hepimizin buluşup birarada olacağımız dünya var
korkma çabuk göçüp gideceğimi düşünüp düşünüp ağlama!
tohumlarını biriktirdim iyiliklerin
baharı bekliyorum senin bahçene gömeceğim!
sarı beyaz rengarenk çiçekleri görünce gülümsemen aydınlansın diye
utanıp güzelliklerden ağlama!
tesadüf gibi yapıp beni bekir efendiye sormuşsun
o çok iyi kızım inşallah sende iyisindir deyince
alı al moru mormuşsun.
tutamayıp kendini sarılıp hıçkırıklara boğulmuşsun.
hediyeni aldım teşekkür ederim
çokta sevindim
bir güzelliğe hayır diyebileceğimi düşünüp düşünüp ağlama!
seni görmek istiyorum desem yalan olur
unuttum desem riya ederim
hergünün aklımda desem doğruda!
artık başka dünyalarda be güzelim
ne olur ağlama...


oğuz gölçik yazar...