İkibin yedi,
Ömrümü yedi ,
İkibin sekiz daha da beterdi!...
İkibin dokuz densiz, dengesiz... 
Ödünç mutluluklar döktü önüme.
Sonrası kar, bora, fırtına,
Kıriz üstüne kıriz!..

Bana bak ikibin on,
Gözüm üstünde !..
Kendini eski yıllarla bir tutma,
Onlar hatırlanmaya bile değmez.

Şimdi umut sende,
Sıra bende ...
Acıyı , sıkıntıyı, üzüntüyü ardına takma.
Beni de kendini de yakma...

Sağlık, şan, şöhret, para,
Hepsini hakediyorum
Ve  eksiksiz istiyorum,
Aşkı da unutma!..
Ama sakın ha,
Emanet sevdalarla beni
Avutmaya kalkma!...

Hazırım gel,
Tek bir iz bırakma dünden,
Unutmatikle yıka gönlümü.
Kırk tas pişmanlık döküp kırkla
İhtimalle ov,
Mutlulukla durula,
Sil geçmişin dumanını isini,
Acelenin usturasıyla kazı,
Çıkar yüreğimdeki paslı yar lekesini,
Yenilk , eskiye boyun eğmez.

Bana bak ikibin on,
Gözüm üstünde!..
Kendini eski yıllarla bir tutma,
Onlar hatırlanmaya bile değmez...
                            Hülya Şenkul