SERÜVEN

Solgun bir yüz seninkisi,
Neşesi bitmiş, hayata küsmüş, ümidi kesmiş…
Tek gayesi tekrar barışmak olmuş her şeyle,
Ve her yaprak düştüğünde,
Hissetmişsin rüzgarın savurmasını.
Sen de savrulmuştun bir zamanlar.
Kimi zaman yalnızdın bu diyarda,
Kimi zaman yanında sevdiklerin.
Ama hep sen vardın senin yanında,
O sessizliğin, çaresizliğin ortasında.
Güneş doğarken gözlerinde,
Anlıyordun hayatın güzelliğini.
Hayatın gizemi de vardı senin için,
Hiçbir zaman keşfedemediğin.
Sinsice gelip geçen günler,
Seni hep yordu sandın.
Oysa ki ucu bucağı olmayan dünyada,
Seni üzecek bir tek sen vardın.
Göz yaşların yağmurla karıştığında,
İstedin ki hayat sona ersin.
Ama her doğan güneşle birlikte,
Sevgi dolu gözler olduğunu fark ettin.
Ve zincirlerini her kırdığında,
Yaşamın bir serüven olduğunu öğrendin…