Halkım! Canım halkım benim
Ne insanlara umut açarsın
Niçin bilmediğin kapıları çalarsın
Haberin mi yok kıyameti adaptan

Ey Halkım yoktur bir salkım günahın
Mehdiyimdir diye gezendedir kabahat
Uyan din kardeşim Yaradan yeni kitap indirmiş
Sözüm ona yeni mehdiye

Bilmez mi ki son kitap kur’an
Asıl o dur yalancı ve de tuzak kuran
Bilir oysa ki alan din dersini
Son peygamberdir ve de kur’an

Mehdi buradadır hani ya deccal
Alamettir asıl mihr kıyamete
Uyan din kardeşim gelirmiş yeni kitap
Varmış 20 küsur eksik ayet

Yetmemişmiş s.a.v’e vakit de
Nasip olmuş bizim mihr’e
İndirip tamam etmiş hak kitabı
Kime dersin be hey şaşkın

Tek kelime bilmezmiş Arapça
Yutturur gariplere rabca
Bilmezmiş tüm evliya
Yaradan ile aracısızmış tövbe haşa

Be hey şaşkın olmamış peygambere
Sana mı olacak böyle müjde
İstemiş peygamber nur cemali
Olmuş dağ toz bulutu

Sen olmuşsun aklı perişan
Sana değil acırım gariban-ı cümle âleme
Yetti gayrı düş milletimin canından
Yemişsin onca kötek Denizli’de

Hidayet dağıtır gösterirmiş mürşit
Atam dememiş mi ki
Hayatta en hakiki mürşit ilimdir
Bunun dışında mürşit aramak gaflettir

Sen gel uy peygamberimize de atamıza da
Uyma sen bu şeytanın evladına
Bağrından çıkmışa dön
Vardır takip et Diyanet’i

Bulma sonra iki cihanda belayı
Yok, sayma bunca kelamı
Düşün bari gerçek olanı
Sonra er asıl hidayete
Arama boşuna mürşidini
Ol kendin kendine mürşidin
Etme kendini rezil-i kâmilin

Düşme hemen ardı sıra
Bir baksın kendi haline
Önce versin kendi ahvaline
Sonra versin tüm cümle âleme

Sende halkım düşme cahilin cahiline
Suç yok sende cahilsin o da
O kirli cahil sen temiz cahil
Belli etmez mi ki pis cahil

Öğren bakalım Arapça
Kalır mı kirli cahil
Sende olursun saf temiz
O zaman hak edersin cenneti

Devam edersen körlüğe
Mekânın olur kara karanlık
Açarsan gözlerin
Olmaz mı ak aklık

Uyarmadı demeyin bu kardeşin
Etti kendince muhabbet
Küstürmüşsek âlem-i cihanı
Af ola yüce Yaradandan

30 Kasım 2009 Cumartesi
00:59
Cebrail UÇAR