İnsanı üzmekmi cepte beleşin.
Hayretler içinde şaşar bu gönül.
Kimleri vuracak gafil keleşin.
Seraplı çölleri aşar bu gönül.

Beraber gezdik sevda kırlarında.
Benimle kalır korkma sırlarında.
Neler götürdün dolu tırlarında.
Alışmış sensizken yaşar bu gönül.

Mutluluk uzak mı gülmek berbatın.
Acıyla karışmış hayat şerbetin.
Sevenler yanında,olmuş gurbetin.
Haline dayanmaz taşar bu gönül.

Hayatı anlatır, gerçek ezgiler.
Yıpranmış hislerin bozuk sezgiler.
Yolunu gösterir yüzde çizgiler.
Unut artık onu, başar bu gönül.

Gülmedi talihin oldun verimsiz.
Ettiğin sözlerin dilde terimsiz.
Mezarı görünce der, son yerim siz.
Gururu bıraksa coşar bu gönül.

Dilinin ucunu biraz körleştir.
Cesaret kalmamış baştan erleştir.
Selo yu dinlede akla yerleştir.
Paslanmış maziyi deşer bu gönül.

SELÇUK SALMAN

Sessizlerin sesi, kimsesizlerin kimsesi.