Önümde birikmiş rakı şişeleri.
Kimi devrilmiş, kimi kırılmış.
Ve üstelik hala elimde içerken,
Ecel gelirse ölürsem.
Ya işte böyle ölürsem.
Demezler mi sarhoşmuş.
Hiç görmemiştik.
En iyisi mi,
Bırak bu içkiyi be oğlum.
Ardından da adına ayyaşmış dedirtme.

Önümde terk etmiş yarimin resimleri.
Kimi yırtılmış, kimi yakılmış.
Ve üstelik hala elimde bakarken,
Ecel gelirse ölürsem.
Ya işte böyle ölürsem.
Demezler mi sevdalıymış.
Hiç bilmemiştik.
En iyisi mi,
Vazgeç bu sevdadan be oğlum.
Ardından da aşıkmış dedirtme.

Önümde hüzünlendirmiş plakları.
Kimi hüzzammış, kimi hicazmış.
Ve üstelik hala dinlerken,
Ecel gelirse ölürsem.
Ya işte böyle ölürsem.
Demezler mi ağlamış.
Hiç görmemiştik.
En iyisi mi,
Sus be oğlum.
Ardından da sulu gözlüymüş dedirtme.

Önümde sevgilime yazılmış şiirler.
Aşk şiirleri, sitemli şiirler.
Ve üstelik ayrılık şiirlerini karalarken.
Ecel gelirse ölürsem.
Ya işte böyle ölürsem.
Demezler mi şairmiş.
Hiç adını duymamıştık.
En iyisi mi,
Bırak bu şairliği be oğlum.
Ardından da meteliksiz şairmiş dedirtme.

Ya işte böyle ölüm anidir.
Her şey aşikardır.