bilirim
deli dolu hayatın orta demindeyim
masum bir kedi gibi süzülmüştüm aşka
penceresizdi yüreğimle sardığım liman
sinek kaydı tıraş yanığıydı tütün kolonyası
kolların sar diyordu ihanet kırığını döşüne
içimde yanan ateş küllüyordu dönüşlerini


sabi sübyan çocuk gibi üryan bakışlarım
masum çiçekler ekmiştim gönül tarlama
kokusu amber terinden genzi yakan
fırtınalarımda boy verecek dalında
yılkı atı misali yücelerde fermanım
aşk bir dilim Kars kaşarı değil ki
süresin Vakfıkebir ekmeği üstüne


bilirim ki
paran var saadet var demi değil artık
sahte döller tutuyor piç sevdalarda
kırılgan sevda kuşuyum teleklerde
dönerek yol buluyor pusula tülüm
buluyor da başka toramanlar elinde
sevdayı çelik çomak sanan ucubeler


Mevlana’ya sormuşlar” aşk nedir?”diye
Ben ol ki bilesin!demiş…
Ben oldum da hiçbir aşk yıldızı kaymadı
ve mabedimi aydınlatan ışık karanlık
duldalarım yelkensiz sevda ırmağında
Şinasi’nin “şair evlenmesi” bencileyin
hecelerle nikah kıydım şiir törenlerinde

22.12.2009

Eyy aşk hangi limana mühürlediysen sevdalıları oraya git ve hangi
Ağaca bağladıysan tektaşları orada kır inatları benim sana kalbim buruk